اختلالات اضطرابي چيست؟

اختلالات اضطرابي چيست؟

اضطراب يك احساس طبيعي است. اين روش مغز شما براي واكنش به استرس و هشدار دادن به خطر احتمالي پيش رو است.

همه گاهي اوقات احساس اضطراب مي كنند. به عنوان مثال، ممكن است هنگام مواجهه با مشكلي در محل كار، قبل از شركت در آزمون يا قبل از تصميم گيري مهم نگران باشيد.

اضطراب گاه به گاه مشكلي ندارد. اما اختلالات اضطرابي متفاوت است. آنها گروهي از بيماري هاي رواني هستند كه باعث اضطراب و ترس دائمي و طاقت فرسا مي شوند. اضطراب بيش از حد مي تواند باعث شود كه از محل كار، مدرسه، گردهمايي هاي خانوادگي و ساير موقعيت هاي اجتماعي كه ممكن است علائم شما را تحريك يا بدتر كنند، اجتناب كنيد.

با درمان، بسياري از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابي مي توانند احساسات خود را مديريت كنند.

انواع مختلفي از اختلالات اضطرابي وجود دارد:

اختلال اضطراب فراگير. شما احساس نگراني و تنش بيش از حد و غير واقعي مي كنيد، بدون دليل يا بدون دليل.

اختلال هراس. احساس ترس شديد و ناگهاني مي كنيد كه باعث حمله پانيك مي شود. در طول حمله وحشت ممكن است عرق كنيد ، درد قفسه سينه داشته باشيد و ضربان قلب (تپش قلب) زياد شود. گاهي اوقات ممكن است احساس كنيد در حال خفگي هستيد يا دچار حمله قلبي شده ايد.

اختلال اضطراب اجتماعي. فوبياي اجتماعي نيز ناميده مي شود، اين زماني است كه شما در مورد موقعيت هاي اجتماعي روزمره احساس نگراني و خودآگاهي مي كنيد. شما با وسواس نگران هستيد كه ديگران شما را قضاوت كنند يا خجالت بكشند يا مورد تمسخر قرار بگيرند.

فوبياي خاص شما احساس ترس شديد از يك جسم يا موقعيت خاص، مانند ارتفاع يا پرواز مي كنيد. ترس فراتر از آن چيزي است كه مناسب است و ممكن است باعث شود شما از موقعيت هاي معمولي اجتناب كنيد.

آگورافوبيا: شما ترس شديدي از قرار گرفتن در مكاني داريد كه در صورت بروز شرايط اضطراري، فرار يا كمك گرفتن در آن سخت به نظر مي رسد. به عنوان مثال ، ممكن است هنگام هواپيما ، حمل و نقل عمومي يا ايستادن در صف با جمعيت ، وحشت كنيد يا احساس اضطراب كنيد.

اضطراب جدايي. بچه‌هاي كوچك تنها كساني نيستند كه از رفتن يكي از عزيزانشان احساس ترس يا اضطراب مي‌كنند. هر كسي ممكن است به اختلال اضطراب جدايي مبتلا شود. اگر اين كار را انجام دهيد، زماني كه فردي كه با او صميمي هستيد از چشمان شما خارج شود، بسيار مضطرب يا ترس خواهيد شد. هميشه نگران اين هستيد كه ممكن است اتفاق بدي براي عزيزانتان بيفتد.

لالي انتخابي اين نوعي از اضطراب اجتماعي است كه در آن كودكان خردسالي كه به طور معمول با خانواده خود صحبت مي كنند، در جمع صحبت نمي كنند، مانند مدرسه.

اختلال اضطراب ناشي از دارو. استفاده از برخي داروها يا داروهاي غيرقانوني، يا كناره گيري از برخي داروها، مي تواند برخي از علائم اختلال اضطراب را ايجاد كند.

علائم اختلال اضطرابي

علامت اصلي اختلالات اضطرابي ترس يا نگراني بيش از حد است. اختلالات اضطرابي همچنين مي تواند تنفس، خوابيدن، ثابت ماندن و تمركز را سخت كند. علائم خاص شما بستگي به نوع اختلال اضطراب شما دارد.

علائم شايع عبارتند از:

وحشت، ترس و ناراحتي

احساس وحشت، عذاب يا خطر

مشكلات خواب

نمي تواند آرام و بي حركت بماند

سردي، عرق كردن، بي حسي يا سوزن سوزن شدن دست ها يا پاها

تنگي نفس

تنفس سريعتر و سريعتر از حد معمول (هيپرونتيلاسيون)

تپش قلب

دهان خشك

حالت تهوع

عضلات منقبض

سرگيجه

فكر كردن به يك مشكل بارها و بارها و ناتواني در توقف (نشخوار فكري)

ناتواني در تمركز

پرهيز شديد يا وسواسي از اشيا يا مكان هاي ترسناك

علل اختلال اضطرابي و عوامل خطر

محققان دقيقا نمي دانند چه چيزي باعث اختلالات اضطرابي مي شود. تركيبي پيچيده از چيزها در اين كه چه كسي اين كار را انجام مي دهد و چه كسي به دست نمي آورد ، نقش دارد.

علل اختلال اضطرابي

برخي از علل اختلالات اضطرابي عبارتند از:

ژنتيك اختلالات اضطرابي مي تواند در خانواده ها ايجاد شود.

شيمي مغز برخي تحقيقات نشان مي دهد كه اختلالات اضطرابي ممكن است با مدارهاي معيوب در مغز كه ترس و احساسات را كنترل مي كنند مرتبط باشد.

استرس محيطي اين به رويدادهاي استرس زايي گفته مي شود كه ديده ايد يا تجربه كرده ايد. رويدادهاي زندگي كه اغلب با اختلالات اضطرابي مرتبط هستند شامل سوء استفاده و غفلت در دوران كودكي، مرگ يكي از عزيزان، يا مورد حمله قرار گرفتن يا مشاهده خشونت است.

ترك يا سوء مصرف دارو. داروهاي خاصي ممكن است براي پنهان كردن يا كاهش برخي علائم اضطراب استفاده شوند. اختلال اضطراب اغلب همراه با مصرف الكل و مواد همراه است.

شرايط پزشكي برخي از بيماري هاي قلبي ، ريه و تيروئيد مي توانند علائمي مشابه اختلالات اضطرابي ايجاد كنند يا علائم اضطراب را بدتر كنند. هنگام صحبت با پزشك در مورد اضطراب، انجام يك معاينه فيزيكي كامل براي رد ساير شرايط پزشكي مهم است.

عوامل خطر براي اختلال اضطراب

برخي چيزها نيز احتمال ابتلا به اختلال اضطراب را افزايش مي دهند. به اين عوامل خطر مي گويند. برخي از عوامل خطر را نمي توانيد تغيير دهيد، اما برخي ديگر را مي توانيد.

عوامل خطر براي اختلالات اضطرابي عبارتند از:

سابقه اختلال سلامت روان. ابتلا به اختلال رواني ديگري مانند افسردگي ، خطر ابتلا به اختلال اضطراب را افزايش مي دهد.

سوء استفاده جنسي در دوران كودكي سوء استفاده يا غفلت عاطفي، جسمي و جنسي در دوران كودكي با اختلالات اضطرابي در مراحل بعدي زندگي مرتبط است.

ضربه. زندگي در يك رويداد آسيب زا خطر ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را افزايش مي دهد، كه مي تواند باعث حملات پانيك شود.

رويدادهاي منفي زندگي رويدادهاي استرس زا يا منفي زندگي، مانند از دست دادن والدين ارلدر دوران كودكي، خطر ابتلا به اختلال اضطراب را افزايش دهيد.

بيماري شديد يا وضعيت سلامت مزمن. نگراني دائمي در مورد سلامتي خود يا يكي از عزيزان يا مراقبت از كسي كه بيمار است، مي تواند باعث شود كه شما احساس ناراحتي و اضطراب كنيد.

سوء مصرف مواد. استفاده از الكل و داروهاي غيرقانوني احتمال ابتلا به اختلال اضطراب را افزايش مي دهد. برخي افراد نيز از اين مواد براي پنهان كردن يا كاهش علائم اضطراب استفاده مي كنند.

خجالتي بودن در كودكي. كمرويي و كناره گيري از افراد و مكان هاي ناآشنا در دوران كودكي با اضطراب اجتماعي در نوجوانان و بزرگسالان مرتبط است.

عزت نفس پايين. تصورات منفي در مورد خود ممكن است منجر به اختلال اضطراب اجتماعي شود.

تشخيص اختلال اضطرابي

اگر علائمي داريد، پزشك شما را معاينه مي كند و در مورد سابقه پزشكي شما سؤالاتي مي پرسد. آنها ممكن است آزمايش هايي را براي رد ساير شرايط سلامتي كه ممكن است باعث علائم شما شوند ، انجام دهند. هيچ آزمايش آزمايشگاهي نمي تواند به طور خاص اختلالات اضطرابي را تشخيص دهد.

اگر پزشك هيچ دليل فيزيكي براي احساس شما پيدا نكند، ممكن است شما را نزد روانپزشك، روانشناس يا متخصص سلامت روان ديگري بفرستد. آن پزشكان از شما سوالاتي مي پرسند و از ابزارها و آزمايش هايي استفاده مي كنند تا بفهمند كه آيا ممكن است به اختلال اضطرابي مبتلا باشيد يا خير.

پزشكان شما در هنگام تشخيص علائم شما را در نظر مي گيرند كه چه مدت علائم را داشته ايد و چقدر شديد هستند. اين مهم است كه به پزشكان يا مشاوران خود اطلاع دهيد كه آيا اضطراب شما لذت بردن يا انجام كارهاي روزمره را در خانه، محل كار يا مدرسه دشوار مي كند.

درمان اختلالات اضطرابي

درمان هاي زيادي براي كاهش و مديريت علائم اختلال اضطراب وجود دارد. معمولاً افراد مبتلا به اختلال اضطراب دارو مصرف مي كنند و به مشاوره مراجعه مي كنند.

درمان هاي اختلال اضطراب عبارتند از:

دارو. چندين نوع دارو براي درمان اختلالات اضطرابي استفاده مي شود. با پزشك يا روانپزشك خود در مورد مزايا و معايب هر دارو صحبت كنيد تا تصميم بگيريد كدام يك براي شما بهترين است.

بيشتر بخوانيد